Adam Ensch

Ensch wyrósł w rodzinie włókienniczej, a jego edukacja rozpoczęła się w petersburskim Instytucie Inżynierów Budownictwa, gdzie zdobył dyplom oraz tytuł inżyniera w 1890 roku. Jego umiejętności i wyniki w nauce zostały docenione poprzez przyznanie mu medalu im. profesora N.A. Bespałowa oraz nagrody finansowej.

Podczas studiów nauczył się projektować różnorodne instalacje, w tym sanitarne, wodociągowe oraz systemy kanalizacyjne. Po ukończeniu nauki Ensch przeniósł się do Kijowa, gdzie objął stanowisko profesora na Uniwersytecie św. Włodzimierza. W 1896 roku przeniósł się do Żytomierza, gdzie nadzorował budowę sieci wodociągowej.

W roku 1897, na zlecenie cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego, rozpoczął projekt budowy nowej, murowanej świątyni, pięknej zastępczyni starej, drewnianej budowli, która została uszkodzona. Realizacja tego zadania zakończyła się w 1900 roku, a uroczystej konsekracji dokonał metropolita Modest (Strilbyćkyj) 10 grudnia.

W latach 1895-1898 Ensch pełnił funkcję architekta miejskiego w Żytomierzu oraz młodszego inżyniera budowlanego w województwie wołyńskim. W styczniu 1898 roku został mianowany głównym inżynierem budowlanym guberni jarosławskiej. W 1901 roku rada inżynierów budownictwa przyznała mu stypendium na wyjazd zagraniczny, co umożliwiło mu eksplorację europejskich korzyści w zakresie budowy sieci wodociągowych oraz kanalizacyjnych.

Po powrocie do Rosji został członkiem Stowarzyszenia Architektów Petersburga, a w sierpniu 1902 roku przyjął zlecenie budowy sieci sanitarnych w takich miejscowościach jak Jałta, Ałupka, Mischor, Koreiz oraz Hasprza. W 1903 roku zgłosił się do Tomskiego Instytutu Technologicznego, który zorganizował konkurs na wykładowcę wydziału sztuki i architektury budowlanej, a Ensch uzyskał tam etat.

Prowadził wykłady z budownictwa na Wydziale Budownictwa Lądowego, a także uczył architektury na wydziałach mechanicznego, górniczego i chemicznego. W kwietniu 1905 roku Ensch przeniósł się do Rygi, gdzie rozpoczął nauczanie na Politechnice, koncentrując się na budowie wodociągów i urządzeń sanitarnych. W 1907 roku przyznano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1917 roku tytuł profesora zwyczajnego na Wydziale Nauk Technicznych.

Adam Ensch był autorem wielu systemów wodociągowych oraz sanitarnych, które zostały wdrożone w miastach takich jak Krzemieńczuk, Samara, Kostroma, Kijów oraz w Raszczuce w Bułgarii. Jego wybitna praca została doceniona międzynarodową nagrodą, co stanowi dowód jego znaczenia w dziedzinie inżynierii i architektury.