Zduńska Wola przeżyła istotny moment w swojej historii, kiedy to 21 stycznia 1945 roku została wyzwolona z rąk niemieckich przez Armię Czerwoną. Operacje wojskowe miały miejsce w trakcie intensywnej ofensywy, która rozpoczęła się na linii Wisły. Miasto, mocno nadszarpnięte przez działania wojenne, straciło znaczny odsetek swoich mieszkańców oraz swój wielokulturowy charakter. W artykule szczegółowo przedstawione są przebieg wydarzeń oraz ich konsekwencje dla społeczności lokalnej.
Ofensywa radziecka, która doprowadziła do wyzwolenia Zduńskiej Woli, miała miejsce w kontekście szerszych działań I Frontu Białoruskiego, który był dowodzony przez marszałka Gieorgija Żukowa. Po przybyciu kolumny radzieckich czołgów, o poranku 21 stycznia wojska rozpoczęły atak w kierunku Łasku, Szadku i Zduńskiej Woli. Wkrótce czołgiści 9 Korpusu Pancernego Gwardii i żołnierze 16 Korpusu Piechoty weszli do miasta, co zakończyło niemiecką okupację.
Rewolucja w Zduńskiej Woli miała również swoje polityczne konsekwencje. Już tego samego dnia, na mocy podjętej decyzji, ustanowiono tymczasowe władze miasta, co nastąpiło podczas ogólnego zebrania obywateli. Powołano 17-osobowy Komitet Obywatelski na czele z Antonim Kozłowskim. Wkrótce, w lutym, Komitet został rozwiązany, a w jego miejsce utworzono nową 24-osobową Radę Narodową. Rozporządzenia wydane przez dowódcę I Frontu Białoruskiego również miały duże znacznie, wprowadzając obowiązek oddania broni przez mieszkańców na wyzwolonych terenach.
Statystyki z tamtego okresu pokazują, jak drastycznie zmienił się obraz miasta. Przed wojną Zduńska Wola miała ponad 28 tysięcy mieszkańców, jednak z końcem stycznia 1945 roku ich liczba spadła do około 6 tysięcy. Zniszczenia wojenne oraz grabieże z fabryk miały ogromny wpływ na życie mieszkańców, co z pewnością wpłynęło na długoterminowy rozwój społeczności lokalnej.
Źródło: Urząd Miasta Zduńska Wola
Oceń: Wyzwolenie Zduńskiej Woli spod okupacji niemieckiej w 1945 roku
Zobacz Także
