Robert Biedermann

---

Życiorys

Robert Biedermann, pochodzący z rodziny niemieckiej, przybył do Wielkopolski w XVIII wieku. Z biegiem lat rodzina przeniosła się do Zduńskiej Woli, a następnie osiąściła ostatecznie w Łodzi.

Jego ojciec, Wilhelm Traugott Biedermann (1801–1852), wiódł życie jako pastor, a matka, Justyna Rosina z Jehringów, była córką farbiarza. Młody Robert kształcił się na farbiarza, zdobywając doświadczenie najpierw w Konstantynowie u swojego wuja, Gustawa Jehringa, a potem w farbiarni Józefa Paszkiewicza w Łodzi. W 1856 roku uzyskał dyplom czeladnika.

W 1863 roku Robert otrzymał w wieczystą dzierżawę ponad 14 hektarów gruntów nad rzeką Łódką, w rejonie ulic Kilińskiego i Franciszkańskiej. Następny rok to moment, gdy założył farbiarnię, w której zajmował się przędzą oraz tkaninami wełnianymi i bawełnianymi. Jego sukcesy w tym przedsięwzięciu zabezpieczyło małżeństwo zawarte 11 kwietnia 1863 roku z Adelmą Emmą Braun (1844–1895), która wniosła bogate wiano.

Z biegiem lat, Biedermann rozbudowywał swój zakład, wprowadzając nowoczesne rozwiązania takie jak napęd parowy. W 1870 roku otworzył laboratorium chemiczne, a siedem lat później zainstalował mechaniczną suszarnię oraz apreturę do tkanin meblowych i konfekcyjnych, jak również produktów wełnianych, w tym flaneli, trykotów, kaszmirów i szewiotów. Jego działalność obejmowała również handel przędzą wełnianą, którą sprzedawał nie tylko w Łodzi, ale także w Koburgu, Zduńskiej Woli, Rydze i Moskwie.

W 1878 roku, obok drewnianego domu, w którym mieszkał od czasu małżeństwa, wzniósł mieszkalny murowany dom jednopiętrowy z oficyną, zaprojektowanym w stylu renesansu włoskiego, znanym jako Pałac Roberta Biedermanna. To dzieło zaprojektował Hilary Majewski. Rok później przejął od Teodora Kundela farbiarnię oraz przyległy budynek mieszkalny na ul. Kilińskiego 1/3, gdzie kontynuował farbowanie tkanin.

W drugiej połowie lat 80. XIX wieku Robert Biedermann kupił działki przy ul. Smugowej, gdzie w 1889 roku uruchomił przędzalnię. W 1892 roku otworzył tkalnię bawełny, a dwa lata później w zakładzie zainstalowano zasilanie elektryczne. Poza Łodzią inwestował, nabywając w 1888 roku 30 morgów majątku „Źródło” w Bedoniu. W 1890 roku jego najstarsi synowie – Robert i Alfred wspierali go w zarządzaniu firmą.

Robert Biedermann był także znanym filantropem. Ufundował Dom Sierot, który znajdował się przy ulicy Północnej 70 oraz domy dla robotników na ul. Smugowej. W swoim testamencie przeznaczył zarówno dla gminy ewangelickiej, żydowskiej, rzymskokatolickiej, jak i prawosławnej, po 1500 rubli.

W 1886 roku zasiadał w Komitecie Kanalizacji i Wodociągów w Łodzi. Po jego śmierci, która miała miejsce 10 września 1899 roku, przedsiębiorstwo przeszło w ręce jego synów Alfreda oraz Bruna. W latach 1905–1907, podobnie jak inni łódzcy fabrykanci, musieli zmagać się z poważnymi problemami wywołanymi przez fale strajków robotników związanych z rewolucją 1905 roku.

Po II wojnie światowej firma została znacjonalizowana i przekształciła się w Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Szymona Harnama „Rena Kord”. Po przeprowadzeniu remontu oraz prac konserwatorskich, obiekt stał się siedzibą firmy „Atlas” (ul. Kilińskiego 2).

Życie prywatne

Robert Biedermann, w dniu 11 kwietnia 1863, zawarł związek małżeński z Adelmą Emmą, która była córką Friedricha Edwarda Brauna, właściciela manufaktury produkującej wyroby półwełniane. Z tego małżeństwa przyszło na świat trzynaścioro dzieci: Robert (1864–1927), Emma Adela (1865–1940), Alfred (1866–1936), Paulina (1868–1921), Wilhelm Edward (1869–1888), Gustaw (1871–1953), Frieda (1872–1957), Adelma Ida (1876–1928), Klara Fanna (1877–1966), Bruno Otto (1878–1945), Eliza (1879–1901), Hedwig Johanna (1881–1958) oraz Eugen, który zmarł w dzieciństwie.

---

Oceń: Robert Biedermann

---