Józef Raszewski to postać o niezwykle bogatej historii, która odcisnęła swoje piętno na polskiej polityce i społeczeństwie. Urodził się 3 grudnia 1936 roku w Zduńskiej Woli, a swoje życie zakończył 28 listopada 2011 roku w Gdańsku.
W trakcie swojej drogi życiowej był znany jako długoletni działacz opozycyjny w czasach PRL, co czyni go istotnym świadkiem i uczestnikiem ważnych wydarzeń w historii Polski. Jego zaangażowanie w walkę o wolność i demokrację zasługuje na szczególne uznanie.
Życiorys
Józef Raszewski urodził się jako syn Wojciecha oraz Marii. Jego edukacja rozpoczęła się w Szkoły Podstawowej w Szubinie, którą ukończył w 1952 roku. Po zakończeniu nauki, w latach 1955-1957, pracował w strukturach górnictwa, pełniąc funkcję górnika w KWK „Zabrze Wschód” oraz KWK „Rozbark”. W kolejnych latach, od 1957 do 1959, był zatrudniony w różnych zakładach pracy w Szczecinie.
Od 1959 do 1971 roku Raszewski podejmował pracę w Kołobrzeskim Przedsiębiorstwie Budowlanym. Następnie, w latach 1971-1984, był pracownikem Zakładu Remontowo-Montażowego „Budimor” w Gdańsku. W roku 1980 przystąpił do Związku w tym czasie, po 13 grudnia 1981 roku, aktywnie współtworzył struktury podziemnej „Solidarności” w „Budimorze”. Był również działaczem podziemia – pełnił rolę drukarza „Biuletynu Informacyjnego ‘Budimoru’” oraz kolportera wydawnictw nielegalnych, takich jak pismo „Portowiec”. Współorganizował również pomoc dla osób represjonowanych oraz ich rodzin.
Raszewski został aresztowany 12 listopada 1982 roku, a w grudniu tego samego roku skazany przez Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego na 1,5 roku pozbawienia wolności. Doświadczył osadzenia w Zakładzie Karnym w Barczewie i Braniewie, a zwolnienie uzyskał w sierpniu 1983 roku na mocy amnestii. W marcu 1984 roku zorganizował strajk transportu w „Budimorze”, a w kwietniu ponownie aresztowano go, tym razem osadzono w Areszcie Śledczym w Gdańsku. W sierpniu 1984 roku został zwolniony w wyniku umorzenia na mocy amnestii, co jednak spowodowało jego zwolnienie z pracy.
W październiku 1985 roku Raszewski znowu został aresztowany. Sąd Rejonowy w Gdyni skazał go na 2,5 roku, a on trafił do Aresztu Śledczego w Gdańsku. Zwolniono go we wrześniu 1986 roku na podstawie kolejnej amnestii. Po tym wydarzeniu, od 1986 roku, był zatrudniony w gdańskim „Geoprojekcie”. W wrześniu 1987 roku został skazany przez Kolegium ds. Wykroczeń na wysoką grzywnę.
W 1989 roku Raszewski objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej w „Geoprojekcie”, a rok później był delegatem na Walne Zebranie Delegatów Regionu Gdańsk. W latach 1989–2002 występował jako członek KPN. Ponadto, w wyborach parlamentarnych w 1991 roku bezskutecznie ubiegał się o mandat senatorski z ramienia tej partii, a w latach 1991-1992 pełnił rolę szefa Okręgu Gdańskiego KPN.
Raszewski działał również społecznie. Od 2001 roku był członkiem Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników oraz Stowarzyszenia „Godność”, do którego przystąpił w 1999 roku. Po zakończeniu kariery zawodowej przeszedł na emeryturę w 1995 roku. W 2004 roku uhonorowano go odznaczeniem Krzyża „Semper Fidelis”.
Przypisy
- a b c Instytut Pamięci Narodowej, Raszewski Józef [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 05.02.2023 r.]
- Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 05.02.2023 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Marek Trzciński | Włodzimierz Woskowski | Andrzej Grabski | Lech Grobelny (polityk) | Ignacy Boerner | Mieczysław Cielecki | Ludwik Śledziński | Dariusz Kubiak (ur. 1961) | Zenon Rzeźniczak | Jolanta Pustelnik | Grzegorz Majewski | Leon Gecow | Mieczysław Janowski | Andrzej Rychlik | Stanisław Adamski (1903–1967)Oceń: Józef Raszewski