Leon Gecow

Leon był synem Samuela, który pełnił funkcję dyrektora w fabryce włókienniczej. W latach 1930-1936 studiował medycynę na uniwersytetach w Pradze oraz Zurychu. W 1931 roku wstąpił do KPP (Komunistycznej Partii Polski), a po krótkim aresztowaniu w Wilnie, stał się aktywnym działaczem w młodzieżowych organizacjach komunistycznych, w tym KPCz i Komunistycznej Partii Szwajcarii.

Na początku swojej kariery zawodowej pracował jako lekarz-wolontariusz w miejskim szpitalu w Łodzi-Radogoszczy. W latach 1938-1939 był autorem artykułów o tematyce politycznej i filozoficznej, publikowanych w lwowskich „Sygnałach”. Po wrześniu 1939 roku pełnił funkcję lekarza w szpitalu dla jeńców wojennych w Łodzi, a następnie przeniósł się do Białegostoku, gdzie służył jako naczelnik stacji dezynfekcyjnej.

Wojna światowa przyniosła mu nowe wyzwania. Od czerwca 1941 roku w szeregach Armii Czerwonej, Leon pełnił różne funkcje medyczne, m.in. ordynatora szpitala ewakuacyjnego oraz zastępcy komendanta szpitala polowego. Od lutego 1944 roku pracował w sztabie 1 Korpusu, a w kwietniu tego samego roku został zastępcą komendanta Polowego Punktu Ewakuacyjnego Nr 1 1 Armii. Już od września 1944 roku kierował Polowym Punktem Ewakuacyjnym nr 3 2 Armii.

Po zakończeniu wojny Leon Gecow kontynuował swoją karierę w armii. Od marca 1945 roku był szefem Wydziału I Szefostwa Służby Zdrowia 2 Armii, a w 1946 roku uzyskał stopień pułkownika. Jako kadrowy członek ministerstwa zdrowia, zajmował się między innymi kwestiami szkoleniowymi w sekcjach zdrowotnych, a także działał jako dyrektor Biura Wojskowego Ministerstwa Zdrowia.

Jego życie zawodowe nie ograniczało się do medycyny; Leon Gecow pisał artykuły w okresikach takich jak „Odrodzenie”, debatując z publicystami z Polskiej Partii Socjalistycznej z perspektywy marksistowskiej. Został jednak aresztowany 25 lipca 1949 roku w sprawie Noela i Hermana Fieldów, co doprowadziło do jego skazania na 15 lat więzienia, gdzie wkrótce po tym zmarł. Jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera H-9-2).

W ciągu swojego życia Leon Gecow otrzymał kilka odznaczeń, w tym Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari oraz Order Krzyża Grunwaldu III klasy, co świadczy o jego zasługach zarówno w dziedzinie zdrowia publicznego, jak i zaangażowania w sprawy społeczne.