Ludwik Śledziński, znany również pod pseudonimem Mikołaj, urodził się 26 grudnia 1875 roku w Zduńskiej Woli. Zmarł w kwietniu 1944 roku, pozostawiając po sobie istotny ślad w polskiej polityce.
Był on członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej oraz aktywnym uczestnikiem Organizacji Bojowej PPS, co dowodzi jego zaangażowania w walkę o społeczny i polityczny rozwój Polski.
Śledziński pełnił również funkcję posła na Sejm I kadencji, reprezentując swoją partię, co wskazuje na zaufanie, jakim obdarzyli go współobywatele.
Życiorys
Ludwik Śledziński był aktywnym członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) od 1898 roku, angażując się w działalność konspiracyjną. Jego działania doprowadziły do zatrzymania w Łodzi 1 kwietnia 1901 roku. Po odbyciu trzech lat w więzieniu, został skazany na czteroletnie zesłanie do Guberni archangielskiej. W 1904 roku, zdołał uciec z tego zesłania.
Po powrocie do kraju, włączył się w działalność PPS, tym razem związując się z okręgiem siedleckim. W maju 1905 roku, wstąpił do Okręgowego Komitetu Robotniczego w Lublinie, a od grudnia 1905 roku, zaangażował się w płocki Okręgowy Komitet Robotniczy. Wszystkie te działania koncentrowały się na pracy partyjnej na terenach wiejskich, ze szczególnym uwzględnieniem robotników pracujących w cukrowniach.
W ramach swojej działalności partyjnej, pod pseudonimem „Mikołaj”, był członkiem Organizacji Techniczno-Bojowej PPS. W Wysokiem Mazowieckim dowodził akcją ekspropriacyjną, w trakcie której grupa bojowców przeprowadziła napad na lokalną kasę powiatową, zdobywając około 480 tys. rubli. Fundusze te były przeznaczone na działalność partyjną oraz zakup broni i amunicji.
Jednakże, ponownie został zatrzymany w Łowiczu, a sąd wojenny skazał go na 10 lat ciężkiego więzienia, które miał spędzić w Tobolsku i Aleksandrowsku. Udało mu się uzyskać wolność w wyniku rewolucji lutowej w 1917 roku, w Irkucku, gdzie przebywał jako osiedleńca.
Po rewolucji, Ludwik Śledziński angażował się w lokalne struktury, będąc członkiem polskiej rady gminnej w Irkucku oraz delegatem do miast wschodniej Syberii. Działał w Zjednoczeniu Polskich Socjalistów, reprezentując tę organizację w irkuckiej Radzie Delegatów Robotniczych.
W 1922 roku, w wyborach parlamentarnych zdobył mandat do Sejmu z Okręgu nr 11 Łowicz. Jako polityk, był związany z Ligiem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Stowarzyszeniem b. Więźniów Politycznych oraz Stowarzyszeniem Wolnomyślicieli Polskich.
W okresie okupacji niemieckiej, Śledziński kontynuował swoją działalność w ramach PPS-WRN. Niestety, w kwietniu 1944 roku został aresztowany i rozstrzelany. Pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Niepodległości z Mieczami.
Przypisy
- Jak to było w latach 1905-1908 (fragment) [online], Lewicowo.pl [dostęp 26.12.2015 r.]
- Początki i rozwój działalności płockiej organizacji PPS do 1919 r. (w stulecie powstania), cz. I, [w:] Michał Sokolnicki, Notatki Płockie, 2000 r., s. 30.
- Idea powstania i walki zbrojnej w okresie wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905 i po wybuchu rewolucji 1905 roku, [w:] Janusz Wojtasik, Idea walki zbrojnej o niepodległość Polski 1864-1907, Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy Wasilewskiej, 1985 r., s. 188, ISBN 83-11-07254-X.
- a b Witold Trzciński, Czerwony Lublin w r. 1905, „Kronika Ruchu Rewolucyjnego w Polsce”, 1935 r., R.1 (Nr 3), s. 165.
- Ludwik Śledziński, Jak to było w latach 1905-1908: wspomnienia o powstaniu Organizacji Związku Zaw. Robotników Cukrowni b. Królestwa Polskiego., Warszawa 1931 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Dariusz Kubiak (ur. 1961) | Zenon Rzeźniczak | Jolanta Pustelnik | Stanisław Adamski (1903–1967) | Andrzej Rychlik | Mieczysław Janowski | Leon Gecow | Grzegorz Majewski | Józef Raszewski | Marek Trzciński | Mieczysław Cielecki | Ignacy Boerner | Lech Grobelny (polityk) | Andrzej Grabski | Włodzimierz WoskowskiOceń: Ludwik Śledziński