Otton Fryderyk Krenz, urodzony 3 stycznia 1890 roku w Zduńskiej Woli, stanowi postać zapisaną na kartach historii jako ksiądz wyznania ewangelicko-augsburskiego.
Pełnił znaczącą rolę jako opiekun młodzieży ewangelickiej, angażując się w działalność wychowawczą i edukacyjną w swojej społeczności, co miało istotny wpływ na rozwój religijny młodych ludzi.
Oprócz działalności duszpasterskiej, Krenz był również publicystą, co pozwoliło mu na dzielenie się swoimi przemyśleniami oraz poglądami na temat wiary i życia społecznego.
Jego życie zakończyło się 26 listopada 1962 roku, pozostawiając po sobie zarówno wspomnienie duchowego przewodnika, jak i aktywnego uczestnika życia publicznego.
Życiorys
Otton Fryderyk Krenz, zakończywszy swoje studia w 1907 roku w Polskiej Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego, kontynuował naukę, uzyskując wykształcenie teologiczne ewangelickie na Uniwersytecie w Dorpacie. Po ukończeniu studiów rozpoczął swoją karierę duchowną jako wikary w parafii ewangelicko-augsburskiej Świętej Trójcy w Łodzi.
W czasie I wojny światowej zaangażował się w działalność charytatywną poprzez Główny Komitet Obywatelski w Łodzi. Był to czas, gdy przyczynił się do utworzenia Komitetu Obywatelskiego Niesienia Pomocy Biednym, nad którym pieczę sprawował pastor Rudolf Gundlach. Wraz z Mieczysławem Hertzem oraz księdzem Wacławem Wyrzykowskim zasiadał w zarządzie KONPB V dzielnicy.
W trakcie działań wojennych Krenz pełnił także rolę proboszcza w miejscowościach takich jak Gródek i Zagórków. Bardzo zaangażował się w organizację polskiego systemu nauczania na terenie, którym zarządzał. Będąc proboszczem w Nieszawie, służył jako prezes Dozoru Szkolnego w powiecie nieszawskim. W 1930 roku objął zaszczytny urząd prefekta parafii Świętej Trójcy w Warszawie, gdzie zainicjował wydawanie czasopisma „Młody Ewangelik”, skierowanego do uczniów szkół w Warszawie i Łodzi. Był także kierownikiem literackim czasopisma „Na wyżyny” oraz członkiem Komisji Programowej i Podręcznikowej przy Szkolnym Kuratorium Okręgu Warszawskiego. Ponadto, współtworzył Federację Ewangelików Polskich.
W 1939 roku Krenz odmówił podpisania volkslisty, za co został osadzony w Centralnym Areszcie przy ul. Daniłowiczowskiej i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. W 1940 roku, dzięki interwencji Adeli Michelisowej, żony księdza Zygmunta Michelisa, odzyskał wolność. Po powrocie do Warszawy, włączył się wraz z Oskarem Bartlem i Kazimierzem Kosińskim w organizację tajnego nauczania w Prywatnym Męskim Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Reja Zboru Ewangelicko-Augsburskiego przy ul. Szpitalnej 6.
W czasie powstania warszawskiego Krenz wspierał duchowo powstańców, prowadząc posługę w ich mieszkaniach. Był członkiem Tymczasowego Konspiracyjnego Synodu Polskiego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego operującego pod kryptonimem „Narew”. Współpracował z Emilem Jelinkiem i Adolfem Suessem nad przygotowaniem dokumentu, który określałby zadania Tymczasowej Rady Ekumenicznej w Polsce.
Po wojnie Krenz pełnił funkcję administratora w wielu parafiach, w tym w Piotrkowie Trybunalskim, Radomsku, Rawie Mazowieckiej, Komocinie i Tomaszowie Mazowieckim. Ponownie osiedlił się w Warszawie, gdzie został prefektem Parafii Świętej Trójcy oraz opiekunem Koła Młodzieży Ewangelickiej i Szkółki Niedzielnej przy warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej. Był również organizatorem ogólnopolskich zjazdów i kolonii dla młodzieży. Jako autor dostarczył biuletyny, śpiewniki i materiały do nauki religii, publikując przy tym w czasopismach religijnych. Krenz był także członkiem Naczelnej Rady Kościoła.
Życie prywatne
Otton Krenz był synem Karola i Emilii z Seidlów. Jego żoną została Eleonora z Angersteinów, z którą miał córkę Hannę, która była łączniczką Armii Krajowej, oraz syna Jana Krenza, cenionego kompozytora. Niestety, podczas powstania warszawskiego jego żona i córka zginęły, przysypane gruzami w piwnicy przy ul. Szpitalnej 6. Otton Krenz został ostatecznie pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie, w alei 52, w rzędzie I na miejscu 42.
Odznaczenia
Otton Fryderyk Krenz został uhonorowany Kościelnym Krzyżem Zasługi w roku 1954, co miało miejsce dzięki decyzji Naczelnej Rady Kościoła.
Przypisy
- a b c d Powstańcze biogramy – Otton Krenz [online], 1944.pl [dostęp 21.05.2023 r.]
- a b c d e f g Otton Fryderyk Krenz [online], Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej – Polacy z wyboru [dostęp 20.05.2023 r.]
- Aneta Stawiszyńska: Łódź w latach I wojny światowej. Oświęcim: Wydawnictwo „Napoleon V”, 2016 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Pinchas Menachem Joskowicz | Maksymilian Maria Kolbe | Grzegorz Ignatowski | Woldemar Gastpary | Edmund FriszkeOceń: Otton Fryderyk Krenz